Historia Reykjaneshavn

Pod koniec II wojny światowej w 1945 roku skarb państwa dysponował znaczącym funduszem dewizowym, który postanowiono przeznaczyć m.in. na rozwój związany z rybołówstwem. W tamtych czasach powszechne było wodowanie łodzi przez część roku w innym miejscu niż z portu macierzystego. Panowało powszechne przekonanie, że dobry obiekt portowy w jednym miejscu leży w interesie większej liczby stron niż miejscowej ludności. W 1942 r. w Althing powołano komisję, która miała przedstawić propozycje mające na celu wzmocnienie pozycji przemysłu rybnego.

Jednym z rezultatów tych prac była propozycja utworzenia tak zwanych portów krajowych w obiecujących lokalizacjach żeglugowych w kilku częściach kraju. Definicja „portu narodowego” oznaczała, że skarb państwa ponosił wszelkie koszty budowy i eksploatacji portu, który był własnością państwa. Jedną z propozycji komisji było utworzenie portu narodowego w Njarðvík, ale w rezultacie port narodowy w okręgach Keflavíkur i Njarðvíkur powstał w 1946 roku na mocy prawa z Alþingi. Dzięki tym przepisom położono podwaliny pod Reykjaneshöfn w obecnym kształcie.